Nog één keer moet ik er doorheen. Zijn de woorden netjes afgebroken? Staan de witregels goed? Klopt de hoofdstuknummering? Ik heb de woorden en zinnen nu al zo vaak gezien, dat ik compleet blind ben geworden voor mijn eigen tekst.
Dat dacht ik, maar dat blijkt niet zo te zijn. Eenmaal op papier herken ik mijn eigen zinnen niet meer terug. Niks herinnert me nog aan de dansende letters op mijn laptop, aan de zoveelste check. Nee, met het boek in mijn hand, kan ik van een afstandje mijn eigen verhaal lezen. En dat is eigenlijk best een leuk verhaal!Het boek sluit af met het dankwoord van de auteur. Ik lees het altijd graag. In dit dankwoord staan bekende namen. Namen van mensen die me de afgelopen jaren hebben gesteund, geholpen, die kritiek hebben geleverd, die er voor me waren. Ik word er warm van.
De laatste verbeteringen stuur ik naar mijn uitgever, de laatst kans op een - ja, ik weet dat het niet bestaat, maar ik droom graag - foutloos boek. Mijn boek is af. Dit was mijn deel, nog even en dan is het de beurt aan de lezers...
