Mijn oefenboek

Gebaseerd op het aantal boeken dat elke maand uitkomt, lijkt het schrijven van een boek iets wat iedereen kan. Elke week liggen er weer nieuwe debuten, series en bundels in de boekenwinkel. En ze zijn echt niet allemaal goed. Als aspirant schrijver ga je bijna geloven dat het een makkie is om daar tussen een plekje te krijgen, als je maar hard genoeg werkt.

Nu ik de eerste versie van mijn boek af heb, realiseer ik me pas hoe moeilijk het is om een goed boek te schrijven. Je moet fantastische verhalen kunnen verzinnen, goed Nederlands kunnen schrijven, doorzettingsvermogen hebben, een verhaal op zo'n manier op kunnen bouwen dat de spanning niet inzakt, je moet karakters in woorden kunnen vangen, sprekende dialogen kunnen produceren, een grote woordenschat hebben, emoties oproepen bij de lezer, een boodschap overbrengen, show-don't-tell toepassen, geen type- of taalfouten maken en origineel zijn. Welke supermens kan dat allemaal?

Ik moet in ieder geval nog erg veel leren. Het was een beproeving om te komen waar ik nu ben en de weg naar de boekhandel is nog steeds niet gegarandeerd. Hoe meer ik aan mijn teksten schaaf, hoe vaker ik vind dat het veel beter moet. Dat maakt dat ik mijn eerste boek zie als mijn oefenboek. Ik zal nooit meer denken dat het schrijven van een boek gemakkelijk is.

Respect voor alle schrijvers van wie ooit een boek is gepubliceerd. Respect!

Welk genre is je boek?

En toen was mijn Young Adult Thriller af en liet ik een deel ervan lezen door een bevriende uitgever en een bevriende proeflezer. 'Het is eigenlijk helemaal geen thriller,' zei de uitgever. 'Waarom noem je het een Young Adult?' vroeg de proeflezer. 'Wat maakt het uit,' dacht ik.

Maar het maakt heel veel uit, realiseerde ik me, toen ik hun woorden even liet bezinken. Uitgevers willen een genre, lezers willen een genre. Een wereld zonder hokjes klinkt misschien geweldig, maar waarop moet een lezer een boek beoordelen voordat hij of zij het gelezen heeft, als je het genre niet kan benoemen.

Ik noem mijn boek een Young Adult thriller omdat de hoofdpersonen 17 en 19 jaar oud zijn en omdat het een spannend verhaal is. Maar het is geen klassieke whodunnit en ook geen standaard thriller (ook al sterft er wel iemand in het verhaal). Als ik het zelf in een hokje mocht stoppen dan zou ik zeggen dat mijn verhaal past in het hokje van The Twilight Zone: een mysterie met een verrassend einde. Hoe duid je dat genre? Iemand een idee?

Inmiddels heb ik het boek ietsje spannender gemaakt, maar nog steeds past het niet in een standaard hokje. Ik ben dan ook heel benieuwd naar de reacties van mijn proeflezers. Misschien hebben zij nog een geniale ingeving.