Omdat ik wilde leren schrijven ben ik begonnen met het gewoon te doen. Toen ik halverwege dat proces bleef hangen, heb ik op schrijfvakantie geleerd hoe ik van schrijven een routine kan maken. Nu, terwijl ik bezig ben met boek nummer 2, merk ik dat ik opnieuw het gevoel heb vast te lopen. Ik heb vragen waar ik een antwoord op wil: Wat doe ik van nature goed en wat moet echt beter? Waar zou een les in techniek me helpen en waar kan ik beter het oordeel van proeflezers vragen? Was ik eerst 'onbewust onbekwaam', tegenwoordig ben ik 'bewust onbekwaam', zoals ik dat op mijn werk leer.
Deze manuscript beoordeling zie ik dan ook als twee vliegen in één klap. Ten eerste ga ik er (hopelijk) heel veel van leren en ten tweede gaat het mijn tweede manuscript weer een stuk beter maken (hoop ik). Ja, mijn verwachtingen zijn hoog.
In de tussentijd, met het lentezonnetje in de tuin, merk ik dat de creativiteit en het enthousiasme voor het schrijversvak weer begint te stromen. Ik barst van de ideeën voor nieuwe verhalen, ik kan niet wachten tot ik met een nieuw boek mag beginnen en wilde dat het al oktober was (dan heb ik een schrijfweek gepland).
Maar eerst moet ik nog even mijn tweede boek afschrijven. 56.000 woorden staan al op papier, nog zo'n 24.000 te gaan.
